συνισοπροσήγορος

-ον, Μ

αυτός που προσαγορεύεται ταυτόχρονα και όμοια με άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἴσος + προσήγορος «αυτός τον οποίο προσφωνούν, αποκαλούμενος»].